چند روزي را دريکي از شهرهاي شمالي کشور گذرانيده و روز سيزدهم نوروز را هم، همراه دوستان وخانواده دريکي از روستاهاي کوهستاني وجنگلي شهرستان نور به سر برديم . هنگامي که ازشهر دور مي‌شديم و نگاهي به پيرامون مي‌انداختيم درختان را يکي يکي از پا افتاده مي‌ديديم وخانه وويلاها را يکي يکي سربرآورده . حالا ديگر تنها حاشيه شهرها نبود که زمين‌هاي کشاورزي ومراتع جنگلي کم رونق مي‌شد تا خانه و ويلا سازي رونق پيدا کند، بلکه روستاها نيز ازاين هجوم درامان نمانده اند. درختان از پاي مي‌افتادند تا جايشان آهن وسيمان برويد و کس و يا کساني را براي زمان کوتاهي از سال درخود جاي دهند . درحاشيه دريا هم که براي مردم و رهگذران نمايي هم براي ديدن هم نمانده است .حاشيه دريا هم گرفتار ويلاها يي شده است که رهگذران ومردم عادي را به آنها راهي نيست. تنها اندکي از کناره دريا براي مردم مانده است . قانون هم که مثل همه جا کاربردي ندارد . اگرچه قانون حاشيه درياها را متعلق به همگان مي‌داند ولي درسال‌هاي پس از انقلاب چنان به اين حاشيه دست اندازي شده است که آزاد سازي آن هزينه و وقت و زور فراوان مي‌خواهد . شايد نشدني باشد . هر کس براين حاشيه حاشيه اي زده است و خود درآن جاي گرفته است . صداهايي که دراين باره به گوش رسيده خيلي زودتر از پندار به خاموشي گرائيده است . داستان درياي مازندران و کناره آن به هرحال داستان دردآوري است . درسفر به شمال هنگامي که در ويلايي درساحل دريا رخت اقامت مي‌افکنيم از يادمان مي‌رود که با اين ساحل و دريا چه شده است ؟ افزايش قيمت زمين هم کشاورزان را به فروش زمين‌هاي کشاورزي و تبديل آن به ويلا درحاشيه شهرها علاقمند نموده است . از شهر که دور و دورتر مي‌شويم هرجاي که ردپاي انساني است نشاني از ويراني طبيعت هم به چشم مي‌خورد . ظرف‌هاي يک بار مصرف و بطري‌هاي خالي نوشابه درهمه جا پراکنده است. زباله‌ها يي که تجزيه نا پذير و ويرانگر طبيعت اند . زباله‌هاي به جا مانده از گذر آدميان دامن طبيعت را زشت کرده و هر چه که به شهر نزديک مي‌شويم انبوه زباله بيشتر رخ مي‌نمايد. هر جا که گذر گاه زيباتراست بيشتر از اين رهگذر درآسيب است. اما روستايي که ما بساط سيزده خودرا درخانه يکي از اهالي آنجا گسترده بوديم دردل کوه و جنگل سادگي وزيبايي را درهم آميخته بود. هرچند رنگ ونما ي شهري دربناهاي تازه اش به چشم مي‌خورد ولي جنگل و درخت و آب و گله‌هاي گوسفند و صداي سگ و گاو زيبايي طبيعت و سادگي روستايي را به ياد مي‌آورد. پاي زباله‌ها هم به اينجا کمتر باز شده بود . از بالا که مي‌نگريستيم مه غليظي در پايين همه جا را پوشانده بود. گاهي بالکن خانه را نيز مه مي‌پوشاند. خانه‌هاي روستايي دردل جنگل بود . پاي از خانه که بيرون مي‌نهادي با چند گامي خود را درميانه جنگل مي‌يافتي . وسعت ديد اندک بود . زماني کوتاه را به قدم زدن درفضاي باز وطبيعت زيبا و کناره آب و ميانه درختان جنگلي گذرانيديم .آفتاب به غروب نزديک مي‌شد که زمان برچيدن بساط وکوچيدن به شهر فرا رسيده بود . سوار برخودروها ازروستا دل کنديم و راهي شهر شديم . بچه‌ها و بزرگترها يک روز به ياد ماندني را با زيبايي‌ها ي طبيعت سپري کرده بودند. شب هنگام به محل اقامت خود رسيديم و نيمه‌هاي شب وسائل خود را برداشتيم و راه تهران را در پيش گرفتيم . ترافيک سنگين روزها ي گذشته ما را برآن داشت که اين زمان را براي حرکت به سمت تهران برگزينيم . هم از خلوتي جاده بهره بگيريم که کمتر درراه بمانيم وهم بتوانيم براي روز چهاردهم وشروع فعاليت‌ها ودرس ومشق بچه‌ها درتهران باشيم .